Już sobie wszystko poukładałam. Całe to zamieszanie okazało się być niepotrzebne. Przecież kocham W.! PRzecież chcę z nim być! Fakt - bałam się odpowiedzialności, bałam się zaręczyn, bałam się dorosłości. Ale to On jest tym, z kim mogę zyć, z kim mogę życz SZCZĘŚLIWIE! Wszystko inne nie jest już ważne, nikt inny nie jest ważniejszy. Musze się tylko zmienić. Tylko albo AŻ. Ale wiem, że mi się uda. Z Jego pomocą. Muszę sprawić, by znowu czułto, co kiedyś, aby zakochał się we mnie ponownie. Przecież ta dziewczyna, którą poznał ponad 2 lata temu nadal we mnie jest. Musi mi się udać... :(